Samenvatting over de uitvoering van het milieubeleid in India in de periode 1997 tot heden. Deze periode valt niet toevallig samen met de invoering van het Kyoto protocol.

De capaciteit van het Indiase uitvoeringsapparaat schiet te kort, zowel qua menskracht, kennis, informatie en financiën. India heeft daarom steun nodig van ontwikkelde landen. Op zowel financieel gebied als op technologisch gebied. Het land verwelkomt internationale samenwerking voor de ontwikkeling van onderzoek, overdracht van nieuwe technologieën en financiering ervan, zoals is opgenomen in het Nationale Actie Plan voor Klimaatverandering uit 2008.

Belangrijkste beleidsinstrumenten

India gebruikt verschillende instrumenten om klimaatverandering aan te pakken. Zo maken ze gebruik van de institutionele aanpak, maar ook van command-and-control instrumenten en market-based instrumenten. Belangrijke beleidinstrumenten zijn degenen die gebaseerd zijn op de markt. De markt speelt een belangrijke rol in het uitvoeren van het beleid. Zo ook bij het PAT (Perform, Achieve and Trade) mechanisme voor efficiënt gebruik en productie van energie (Duflo et al. 2010). Deze regeling is vooral van toepassing op de grote intensieve bedrijven die veel energie verbruiken. Er wordt gebruik gemaakt van energiebesparende certificaten. Elk bedrijf krijgt specifiek een bepaald niveau aangewezen wat ze moeten behalen voor voldoende reductie in energieverbruik. Voor het behalen van dit doel krijgen ze een bepaalde tijd. Mochten ze deze grens nog overschrijden dan kunnen ze gebruik maken van verhandelbare energievergunningen om zo hun verbruik te compenseren (Energy Research Centre 2010). Het doel van het PAT mechanisme is om de CO2 uitstoot met 25 miljoen ton per jaar te verminderen in 2014-2015 (Duflo et al. 2010).

Het beleid zit nu in een stadium waarin emissiehandelssystemen worden ontwikkeld. Hierin gaat men steeds meer uit richting een systeem waarin de verhandelbare rechten geveild kunnen worden, wat financieel en ecologisch voordelen op kan leveren.

Voorbeelden van andere beleidsinstrumenten zijn bijvoorbeeld het gebruik van labelling, zodat de consument duidelijk kan zien wat het energieverbruik is van een bepaald product of handeling. Of het geven van subsidies voor het gebruik van elektrische voertuigen in plaats van auto’s die op benzine rijden (Prime Minister’s Council on Climate Change 2008).

Monitoring en informatiesystemen

Voor het nationale actie plan voor klimaatverandering, hebben de verschillende ministeries voor elke missie verantwoordelijkheid. Ze dragen de verantwoordelijkheid voor de implementatie, tijdspan, het monitoren en de te hanteren evaluatiecriteria (Prime Minister’s Council on Climate Change 2008).
Op de site van het Ministry of Environment & Forests staat dat ze streven naar transparantie en verantwoording van informatie en de wet ‘Recht op informatie’ van 2005 in acht nemen. De burger kan via een aanvraagformulier informatie aanvragen betreffende een onderwerp van interesse. Ook is duidelijk terug te vinden wie verantwoordelijk is voor de verscheidene taken binnen het ministerie (Ministry of Law and Justice 2005). Onduidelijk is of in de praktijk de informatie eerlijk naar buiten wordt gebracht of dat er een grote mate van censuur plaats vindt hierin .
Informatie is tegenwoordig veelal te vinden op internet. Zo zijn er bijvoorbeeld databases over klimaatonderzoek. Het probleem is echter dat er nog veel van deze informatie gedigitaliseerd moet worden en dat ook de toegang voor deze databases makkelijker moet worden (Prime Minister’s Council on Climate Change 2008).

Niet-statelijke actoren die participeren in beleidsimplementatie

Er vindt samenwerking plaats tussen verschillende actoren, zowel statelijk als niet-statelijk en op zowel nationaal als internationaal niveau. Zo is er een voorbeeld te noemen waar de Indiase overheid samenwerkt met de Wereldbank. De Bank en de overheid werken samen aan een duurzame ontwikkelingsagenda. De Wereldbank steunt de overheid vooral financieel bij de verschillende bescherming- en milieu managementprogramma’s. Zo gaf de Bank in juni 2010 ongeveer 220 miljoen dollar aan het Integrated Coastal Zone Management Project (Ministry of Environment & Forests and the World Bank 2011).
Ook bij het NAPCC participeren niet-statelijke actoren in beleidsimplementatie. Hier is een raad opgesteld die de koers bepaalt van het plan. De belangrijkste stake-holders in deze raad, met als voorzitter de minister president, bestaan uit de overheid en leden uit de industrie en de maatschappij (Prime Minister’s Council on Climate Change 2008).

Ontwikkelingen klimaatbeleid India

Net als in ieder ander beleid vinden er in het klimaatbeleid ontwikkelingen plaats. In de volgende paragrafen een korte beschrijving, voor zover mogelijk, van de plaatsgevonden ontwikkelingen in het beleid.

Deregulering India

Deregulering is het verminderen van regels en wetten door de staat. In India begon deregulering midden jaren zeventig naar aanleiding van slecht presterend beleid in de industriesector. Dit werkte bevrijdend voor de private sector. Zo werden er bijvoorbeeld beperkingen opgeheven voor grote industrieën (South Asia Multidisciplinary Advisory Team and International Labour Organisation 2000).

Privatisering

In 1991 startte de privatisering van overheidsbedrijven. Privatisering was deels nodig door het falen van de overheid. Zo beschrijven de South Asia Multidisciplinary Advisory Team (SAMAT) en International Labour Organization (ILO) het volgende: “Public enterprises will have to learn to adapt themselves to a much more open economy than before (…) Public enterprises can no longer count on captive markets and produce without regard to cost or quality or the pattern of market demand (SAMAT & ILO 2000).
Een voorbeeld van privatisering is het privaat maken van de waterdistributie en elektriciteits-voorziening in de grote stad New Delhi. In 2002 werd het elektriciteitsnetwerk geprivatiseerd. In het begin van de privatisering was er wel nog steun van de overheid via subsidies en dergelijke omdat de private sector nog niet genoeg geld had om alle kosten te dekken (Agarwal, Alexander, and Tenenbaum 2003).

Decentralisering

India heeft een lange geschiedenis waarin veel centraal werd geregeld. Nu wordt er in India nog steeds veel top-down geregeld, maar er heeft ondertussen ook centralisatie plaatsgevonden. De grondwetwijziging van 1993 stelt dat deelstaten verschillende overheidsbeslissingen zelf mogen nemen. Implementatie van deze beslissingen wordt vaak wel nog overgelaten aan de staat. Zo is er een campagne geweest, genaamd People’s Campaign for Decentralized Planning, om de decentralisatie te bevorderen in de stad Kerala. Deze campagne heeft er uiteindelijk toe geleid dat de lokale overheid hier zelf echt beslissingen mag nemen en ze ook mag implementeren (Heller, Harilal, and Chaudhuri 2007) .

Participatie

Participatie is een belangrijk aspect in het doorvoeren van beleid. Participatie zorgt ervoor dat actoren meer betrokken raken bij een bepaald onderwerp of beleid en vaak leidt dit er toe dat mensen zich dan ook daadwerkelijk aan dit beleid houden en het in de praktijk in uitvoering brengen.

Eén van de principes en doelen in het NAPCC is dan ook om de implementatie van de verschillende beleidsprogramma’s te verbeteren door niet alleen de overheid te laten beslissen maar ook de maatschappij, lokale overheden en publiek-private partners erbij te betrekken. Daarnaast is publieke bewustwording ook belangrijk. Dit willen ze bereiken door de media in te zetten, nationale portals op te zetten en de maatschappij er duidelijk bij te betrekken (Prime Minister’s Council on Climate Change 2008).

Internationalisering

Het internationale netwerk is belangrijk voor India. Zo heeft India in 2002 het Kyoto Protocol geratificeerd. In deel twee volgt hier meer informatie over.
Het land is actief betrokken bij discussies over klimaat via het United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC). India is van mening dat zij niet degene hoeft te zijn die haar uitstoot moet verminderen, maar dat ontwikkelde landen hiervoor hun verantwoordelijkheid moeten dragen omdat vooral deze landen hebben gezorgd voor de accumulatie van broeikasgassen tot nu toe (Energy Research Centre 2010).
Zoals al eerder in paragraaf 4.2 is genoemd heeft India steun nodig van ontwikkelde landen op financieel en technologisch gebied. In deel twee is te lezen op welke manier zij steun kan ontvangen.